อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร (ฉบับที่ 389) พ.ศ. 2544 อธิบดีกรมสรรพากรกำหนดหลักเกณฑ์สำหรับเงินสำรองที่กันไว้เป็นค่าเผื่อหนี้สูญหรือหนี้สงสัยจะสูญของนิติบุคคลเฉพาะกิจ ดังต่อไปนี้

      ข้อ   1   กรณีการกันสำรองตามปกติทั่วไป กำหนดให้นิติบุคคลเฉพาะกิจ ซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อดำเนินการแปลงสินทรัพย์เป็นหลักทรัพย์ตามกฎหมายว่าด้วยนิติบุคคลเฉพาะกิจเพื่อการแปลงสินทรัพย์เป็นหลักทรัพย์ กันสำรองไว้เป็นอัตราร้อยละของยอดลูกหนี้รวมในอัตราไม่เกินอัตราหนี้สูญในอดีตของลูกหนี้ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับลูกหนี้ตามโครงการที่ได้ยื่นไว้กับสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ และผู้ยื่นโครงการได้แสดงไว้ในเอกสารเปิดเผยข้อมูลต่อผู้ลงทุน

      ข้อ   2   กรณีการกันสำรองตามมูลเหตุเฉพาะของลูกหนี้แต่ละราย กำหนดให้กันสำรองไว้ ดังนี้

      (1)   ส่วนดอกเบี้ยค้างชำระ ในกรณีที่ลูกหนี้ไม่สามารถชำระหนี้ได้ตามกำหนด ให้กันสำรองไว้เท่ากับจำนวนดอกเบี้ยที่ได้รับรู้เป็นรายได้ไปแล้วทั้งจำนวน

      (2)   ส่วนเงินต้น ให้กันสำรองไว้เป็นอัตราร้อยละของเงินต้นตามระยะเวลาที่ลูกหนี้ผิดนัดชำระหนี้เงินต้นหรือดอกเบี้ย ดังนี้

              (ก)   ลูกหนี้ค้างชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ยเกินกว่า 1 เดือน แต่ไม่เกิน 3 เดือนนับแต่วันครบกำหนดชำระ ให้กันสำรองไว้ไม่เกินร้อยละ 2 ของเงินต้นที่ค้างชำระทั้งหมด

              (ข)   ลูกหนี้ค้างชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ยเกินกว่า 3 เดือน แต่ไม่เกิน 6 เดือนนับแต่วันครบกำหนดชำระ ให้กันสำรองไว้ไม่เกินร้อยละ 20 ของเงินต้นที่ค้างชำระทั้งหมด

              (ค)   ลูกหนี้ค้างชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ยเกินกว่า 6 เดือน แต่ไม่เกิน 12 เดือนนับแต่วันครบกำหนดชำระ ให้กันสำรองไว้ไม่เกินร้อยละ 50 ของเงินต้นที่ค้างชำระทั้งหมด

             (ง)   ลูกหนี้ค้างชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ยเกินกว่า 12 เดือนนับแต่วันครบกำหนดชำระให้กันสำรองไว้ไม่เกินร้อยละ 100 ของเงินต้นที่ค้างชำระทั้งหมด

      ข้อ   3   ประกาศนี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2544 เป็นต้นไป