กรมสรรพากร ที่ 1

กรณีที่ห้ามมิให้อุทธรณ์การประเมินของเจ้าพนักงานตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 25 แห่งประมวลรัษฎากร ต้องเป็นกรณีที่ผู้ได้รับหมายหรือคำสั่งของเจ้าพนักงานประเมิน ไม่ปฏิบัติตามหมายคือคำสั่งของเจ้าพนักงานประเมินตามมาตรา 23 หรือไม่ยอมตอบคำถามเมื่อซักถามโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจประเมินเงินภาษีอากรตามที่รู้เห็นว่าถูกต้อง และแจ้งจำนวนภาษีอากรไปยังผู้ต้องเสียภาษีอากร ตามหมายเรียกของเจ้าพนักงานประเมิน ลงวันที่ 21 ตุลาคม 2536 เจ้าพนักงานประเมินมีความประสงค์จะทำการตรวจสอบการเสียภาษีอากรของโจทก์สำหรับปีภาษี 2533 โดยให้โจทก์นำบัตรประจำตัวประชาชน บัตรประจำตัวผู้เสียภาษี สำเนาทะเบียนบ้าน สำเนาใบสำคัญแสดงการสมรส ใบเสร็จรับเงินค่าภาษีอากรสำหรับปีภาษี 2533 ไปส่งมอบให้เจ้าพนักงานประเมินเพื่อทำการตรวจสอบในวันที่ 12 พฤศจิกายน 2536 วันที่ 26 พฤศจิกายน 2536 โจทก์ได้ไปพบเจ้าพนักงานประเมินและให้ถ้อยคำพร้อมกับส่งมอบเอกสารให้แก่เจ้าพนักงานประเมินตามหมายเรียก ยกเว้นบัตรประจำตัวผู้เสียภาษีและใบเสร็จรับเงินค่าภาษีอากรสำหรับปีภาษี 2533 ต่อมาวันที่ 2 มีนาคม 2538 เจ้าหน้าที่ตรวจสอบภาษีได้มีหนังสือขอเชิญพบโจทก์ลงวันที่ 2 มีนาคม 2538 ให้โจทก์นำส่งใบเสร็จรับเงินการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาและสำเนาแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาปีภาษี 2533 ใบเสร็จรับเงินค่าเบี้ยประกันชีวิตของโจทก์และคู่สมรส ใบเสร็จรับเงินค่าบริจาคการกุศล ในวันที่ 17 มีนาคม 2538 โจทก์ไม่ไปพบ วันที่ 28 มีนาคม 2538 เจ้าหน้าที่ตรวจสอบภาษีได้มีหนังสือขอเชิญพบโจทก์ครั้งที่ 2 ในวันที่ 17 เมษายน 2538 โดยระบุว่า หากโจทก์ไม่ไปพบเจ้าพนักงานตามวันเวลาที่นัดหมายโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้องให้เจ้าพนักงานทราบเป็นลายลักษณ์อักษรก่อนวันเวลาที่นัดหมาย เจ้าพนักงานจะถือว่าโจทก์ไม่ให้ความร่วมมือในการตรวจสอบ และจะประเมินภาษีอากรของโจทก์ตามที่รู้เห็นว่าถูกต้องต่อไป โจทก์ไม่ไปพบ วันที่ 23 สิงหาคม 2538 เจ้าหน้าที่ตรวจสอบได้มีหนังสือขอเชิญพบโจทก์เพื่อรับทราบผลการตรวจสอบในวันที่ 8 กันยายน 2538 โดยให้นำเอกสารที่เคยระบุไว้ไปประกอบการพิจารณาด้วย โดยระบุผลของการที่โจทก์ไม่ไปพบเช่นเดียวกับหนังสือขอเชิญพบโจทก์ครั้งที่ 2 โจทก์ไปพบเจ้าหน้าที่ ตรวจสอบวันที่ 7 กันยายน 2538 แต่ไม่ได้ส่งมอบเอกสารให้แก่เจ้าหน้าที่ตรวจสอบ เนื่องจากกำลังดำเนินการค้นหาและ ขอเลื่อนการนำส่งเอกสารต่าง ๆ ไปในวันที่ 25 กันยายน 2538 แต่โจทก์ไม่ไปพบเจ้าพนักงานฯ ตามวันเวลาที่ขอเลื่อน วันที่ 13 ตุลาคม 2538 เจ้าหน้าที่ตรวจสอบได้มีหนังสือขอเชิญพบเพื่อรับทราบผลการประเมินในวันที่ 27 ตุลาคม 2538 โดยระบุผลของการที่โจทก์ไม่ไปพบเช่นเดียวกับหนังสือขอเชิญพบโจทก์ครั้งที่ 2 และ 3 แต่โจทก์ไม่ไปพบเจ้าพนักงานตามวันเวลาที่กำหนด จำเลยที่ 1 จึงมีหนังสือแจ้งภาษีเงินได้บุคคบธรรมดาให้โจทก์ชำระภาษีโดยอาศัยอำนาจตามประมวลรัษฎากร มาตรา 25 , 26 และ 27 พฤติการณ์ของโจทก์ดังที่กล่าวมาเห็นได้ว่าโจทก์ไม่ปฏิบัติตามหมายหรือคำสั่งของ เจ้าพนักงานประเมินที่ให้นำใบเสร็จรับเงินการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาปีภาษี 2533 อันเป็นพยานหลักฐานอันควร แก่เรื่องมาแสดงตามประมวลรัษฎากร มาตรา 23 เนื่องจากใบเสร็จรับเงินการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา สามารถแสดงให้เห็นได้ว่า โจทก์ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาแบบใด และยื่นถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่ เพราะใบเสร็จรับเงินจะระบุวัน เดือน ปี ที่ยื่นแบบแสดงรายการรวมทั้งประเภทของแบบแสดงรายการที่ยื่น หากในใบเสร็จรับเงินระบุว่า ภ.ง.ด. 91 ก็แสดงว่าโจทก์มิได้นำเงินได้ที่ได้จากการขายที่ดินที่ได้มาโดยมุ่งในทางการค้าหรือหากำไรมารวมคำนวณกับเงินได้อื่น หากใบเสร็จรับเงินการเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาของโจทก์ในปีภาษี 2533 สูญหาย โจทก์ก็ควรให้ถ้อยคำต่อเจ้าพนักงานประเมินเพื่อประโยชน์ในการตรวจสอบไต่สวนของทางราชการ แต่ปรากฏตามคำให้การของโจทก์ ทั้งสองครั้งโจทก์ก็มิได้ให้ถ้อยคำอันเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบไต่สวนแต่อย่างใด ส่วนที่นายชัยยศ เขมัษเสถียร พยานโจทก์ เบิกความว่า โจทก์ได้มอบหมายให้นายชัยยศไปดำเนินการตรวจสอบรายละเอียดเกี่ยวกับการยื่นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาปีภาษี 2533 ของโจทก์จากสรรพากรเขตคลองเตย สรรพากรอำเภอบางพลี และที่กรมสรรพากร โดยเจ้าหน้าที่สรรพากรเขตไม่สามารถหาได้เนื่องจากเกิน 5 ปี ตามระเบียบกรมสรรพากรต้องทำลายแล้ว และที่กรมสรรพากรแจ้งว่าในปี 2535 เกิดจลาจลมีการเผาอาคารทำให้คอมพิวเตอร์ของกรมสรรพากรถูกทำลาย ไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลได้ก็เป็นคำกล่าวอ้างลอย ๆ ขาดพยานหลักฐานอื่นสนับสนุนไม่มีน้ำหนักให้รับฟังได้ ดังนั้น การที่เจ้าพนักงานประเมินประเมินภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาโจทก์โดยอาศัยอำนาจตามประมวลรัษฎากร มาตรา 25 ซึ่งเป็นผลให้โจทก์ไม่สามารถอุทธรณ์การประเมินได้จึงชอบแล้ว

ศาลภาษีอากรกลาง/ย่อ