นายฐาปนา สุขประพฤติ กับพวก

เพิ่มเติมประมวลรัษฎากร ( ฉบับที่ 14 ) พ.ศ. 2528 มาตรา 25

ในขณะที่โจทก์กำหนดรายรับขั้นต่ำ ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ของ น. พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร (ฉบับที่ 14) พ.ศ.2528 มาตรา 25 ซึ่งให้เพิ่มมาตรา 86 เบญจ ยังไม่มีผลใช้บังคับ การที่เจ้าพนักงานประเมินของโจทก์กำหนดรายรับขั้นต่ำของ น. ดังกล่าว จึงเป็นการประเมินโดยไม่มีอำนาจและไม่ชอบด้วยกฎหมาย และมิใช่กรณีมีอำนาจประเมินตามมาตรา 87 (2) และมาตรา 87 ทวิ (7) เพราะมาตราดังกล่าวบัญญัติให้เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจกำหนดรายรับผู้ประกอบการค้าที่ยื่นแบบแสดงรายการการค้าไว้ไม่ถูกต้อง หรือมีข้อผิดพลาดทำให้จำนวนภาษีที่ต้องเสียคลาดเคลื่อน ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ประกอบการค้าชำระภาษีการค้าในเดือนภาษีที่ล่วงมาแล้ว หรือในเดือนภาษีที่ถึงกำหนดชำระไม่ถูกต้อง และต่อมาเจ้าพนักงานประเมินได้ตรวจพบภายหลัง จึงมีอำนาจกำหนดรายรับขึ้นเพื่อใช้เป็นฐานในการประเมินภาษีการค้าได้
การกำหนดรายรับขั้นต่ำครั้งที่ 3 ได้กำหนดโดยนำเอารายรับขั้นต่ำที่เคยกำหนดไว้ในครั้งที่ 2 ซึ่งเป็นการกำหนดโดยมิชอบด้วยกฎหมายมาเป็นฐานในการพิจารณา จึงต้องถือว่าการกำหนดรายรับครั้งที่ 3 เป็นการกำหนดโดยมิชอบด้วยกฎหมายเช่นกัน และการที่ น. ได้รับแจ้งการกำหนดรายรับขั้นต่ำไว้ล่วงหน้าแล้วไม่เคยโต้แย้งคัดค้าน ยังถือไม่ได้ว่า น.ยอมรับ เมื่อเป็นการประเมินโดยไม่มีอำนาจและไม่ชอบด้วยกฎหมาย น. จึงไม่ต้องรับผิดชำระค่าภาษีอากรแก่โจทก์ จำเลยทั้งสามในฐานะทายาทของ น. ผู้ตาย จึงไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์