กรมสรรพากร

เบี้ยปรับภาษีเงินได้นิติบุคคลที่ผู้เสียภาษีต้องรับผิดตามประมวลรัษฎากร มาตรา 22 นั้น แม้มาตรา 27 ทวิ วรรคสอง จะบัญญัติให้อำนาจอธิบดีกรมสรรพากรวางระเบียบในการงด หรือลดเบี้ยปรับออกใช้บังคับ ก็เป็นเพียงระเบียบที่เจ้าพนักงานประเมินต้องปฏิบัติ แต่ไม่มีผลผูกพันศาล ศาลมีอำนาจพิจารณาว่าเจ้าพนักงานประเมินงดหรือลดเบี้ยปรับถูกต้องตามระเบียบหรือไม่ และศาลยังมีอำนาจที่จะงดหรือลดเบี้ยปรับได้เองในกรณีมีเหตุผลอันควร กรณีของโจทก์แสดงยอดรายรับไม่ครบถ้วน ยินยอมชำระภาษีเพราะจำนนต่อหลักฐาน พฤติการณ์ส่อแสดงว่าโจทก์มีเจตนาหลีกเลี่ยงภาษี การที่เจ้าพนักงานประเมินพิจารณาลดเบี้ยปรับให้คงเรียกเก็บในอัตราร้อยละ 50 ของเบี้ยปรับ นับว่าเป็นคุณแก่โจทก์แล้ว
การพิจารณางดหรือลดเบี้ยปรับภาษีมูลค่าเพิ่ม จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ท.ป. 37/2534 จะนำหลักเกณฑ์การงดหรือลดเบี้ยปรับภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีการค้า ตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ท.ป.11/2529 มาใช้บังคับไม่ได้ กรณีของโจทก์การลดเบี้ยปรับตามมาตรา 89 (4) เจ้าพนักงานประเมินต้องพิจารณาลดให้ คงเสียเพียงร้อยละ 40 เพราะการกระทำผิดของโจทก์เกิดขึ้นภายใน 1 ปี นับแต่วันที่ 1 มกราคม 2535 ส่วนการลดเบี้ยปรับตามมาตรา 89 (10) เจ้าพนักงานประเมินต้องพิจารณาลดให้ คงเสียเพียงร้อยละ 30 ของเบี้ยปรับตามกฎหมาย