เมนูปิด

คำพิพากษาฎีกาที่124/2540 
บริษัท เบลส์ เทเลโฟน มานูแฟคเจอริ่ง จำกัด โจทก์

กรมสรรพากร

จำเลย
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 20, 27, 70 ทวิ, 71(1), ประเภทการค้า 4

(รับจ้างทำของ) ชนิด 1(ฉ)

โจทก์เป็นนิติบุคคลจดทะเบียนที่ประเทศเบลเยี่ยม เข้ามาประกอบกิจการในประเทศไทย โจทก์ทำสัญญากับองค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย มีลักษณะเป็น 2 เอกเทศสัญญารวมอยู่ในสัญญาฉบับเดียวกัน คือ สัญญาซื้อขาย (เครื่องมือวัสดุอุปกรณ์) และสัญญาจ้างทำของ (ก่อสร้างและติดตั้งอุปกรณ์เครือข่ายโทรศัพท์) แยกราคาทรัพย์สินที่ซื้อขายออกจากสินจ้าง ตรงตามเจตนาของคู่สัญญา มีผลบังคับใช้ได้ ไม่มีกฎหมายห้าม
ขณะโจทก์ทำสัญญาซื้อขาย (เครื่องมือวัสดุอุปกรณ์) โจทก์ยังไม่มีสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย ผู้ขายอยู่ต่างประเทศ ส่งมอบสินค้าที่ท่าเรือต่างประเทศ ซื้อขายตามราคา ซี.ไอ.เอฟ. ผู้ซื้อส่งเงินไปชำระแก่ผู้ขายที่ต่างประเทศและรับผิดชอบอากรขาเข้า ถือว่าโจทก์ไม่มีสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย รายรับตามสัญญาซื้อขายไม่ใช่กำไรจากกิจการที่โจทก์ได้รับผ่านสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย จึงได้รับยกเว้นภาษีเงินได้ตามข้อตกลงเรื่องการเก็บภาษีซ้อน ฯ และเจ้าพนักงานประเมินไม่มีอำนาจประเมินภาษี กรณีจำหน่ายเงินกำไรออกไปจากประเทศไทย
สำหรับกิจการตามสัญญาจ้างทำของ(ก่อสร้างและติดตั้งอุปกรณ์เครือข่ายโทรศัพท์) นั้น การที่โจทก์มีที่ตั้งโครงการหรือโครงการประกอบติดตั้งอุปกรณ์ในประเทศไทย เกินกว่า 6 เดือน ถือว่าโจทก์มีสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจประเมินภาษีเงินได้ ตามนัยมาตรา 71 ((1) และถือว่ากรณีเป็นการจำหน่ายเงินกำไรจากประเทศไทย ตามมาตรา 70 ทวิ แห่ง ป.ร.ก.

 

ปรับปรุงล่าสุด: 07-02-2021