โจทก์เป็นนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัด จดทะเบียนที่ประเทศอินเดีย การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทยได้รับการสนับสนุนจากธนาคารโลก ให้ดำเนินการตามโครงการพลังงานไฟฟ้าที่เขื่อน สิริกิตติ์ โดยธนาคารโลกให้การสนับสนุนเฉพาะค่าวัสดุอุปกรณ์ หรือเสาไฟฟ้าแรงสูง ส่วนค่าติดตั้งเสาไฟฟ้าแรงสูงการไฟฟ้าฝ่ายผลิต ฯ ต้องออกเอง การไฟฟ้า ฯ ได้เรียกประมูลประกวดราคาระหว่างประเทศเป็น 2 เงื่อนไข โจทก์ชนะการประมูลและได้ทำสัญญานี้แยกเป็น 2 ส่วน คือ สัญญาซื้อขายเสาไฟฟ้าแรงสูงและอุปกรณ์ต่าง ๆ เป็นเงินรูปี กับสัญญาจ้างติดตั้งเสาไฟฟ้าแรงสูงเป็นเงินไทย โจทก์ได้ตั้งสาขาในประเทศไทยเพื่อดำเนินกิจการติดตั้งเสาไฟฟ้าแรงสูง การที่เจ้าพนักงานประเมินได้ประเมินภาษีการค้าโดยนำเงินค่าเสาไฟฟ้าแรงสูง และวัสดุอุปกรณ์มารวมกันเป็นค่าจ้าง หรือรายรับจากการค้าประเภท 4 ชนิด 1 (ค) การปลูกสร้างหรือการก่อสร้างทุกชนิด ตามบัญชีอัตราภาษีใน ป.ร.ก. จึงชอบแล้ว กรณีเงินได้นิติบุคคลจากการดำเนินกิจการค่าเสาไฟฟ้าแรงสูงและวัสดุอุปกรณ์ก็ย่อมรวมอยู่ในค่าจ้างทำของของโจทก์ อันได้ดำเนินการในประเทศไทยนั่นเอง เงินจำนวนนี้จึงเป็นรายได้ของโจทก์ที่จะต้องนำมาคำนวณภาษีด้วย มิใช่นำมาคำนวณเฉพาะค่าติดตั้งเสาไฟฟ้าแรงสูง ดังที่โจทก์อ้างตาม ป.ร.ก. มาตรา 65 และกรณีภาษีเงินได้นิติบุคคลจากการส่งเงินกำไรออกไปจากประเทศไทย ซึ่งเงินจำนวนนี้ได้ส่งจากต่างประเทศไปให้โจทก์ในประเทศอินเดีย ตามข้อตกลงในสัญญาของการไฟฟ้า ฯ กับธนาคารโลก จึงเท่ากับว่าโจทก์เป็นผู้ส่งหรือจำหน่ายกำไรออกไปจากประเทศไทย ตามมาตรา 70 ทวิ แห่ง ป.ร.ก