เมนูปิด

คำพิพากษาฎีกาที่ 645/2532 
บริษัท นครราชสีมาทำไม้ จำกัดโจทก์
ผู้ว่าราชการจังหวัดนครราชสีมากับพวกจำเลย
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 65, 65 ตรี, 77 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง
มาตรา 225
ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า โจทก์เป็นผู้ทำไม้ตามที่ได้รับสัมปทานเอง ลูกช่วงของโจทก์คือผู้รับจ้าง ตัดฟันไม้จากโจทก์ การทำไม้ป่าสัมปทานคือ กิจการของโจทก์ตรงตามวัตถุประสงค์ของบริษัทโจทก์ คือทำไม้และค้าไม้ การคำนวณรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล จึงต้องคำนวณจากรายได้ ในการขายไม้ทั้งหมด ซึ่งรวมค่าใช้จ่ายต่างๆ อยู่ด้วย โจทก์จะคิดรายได้ของโจทก์ที่หักเงิน ส่วนที่จ่ายให้ลูกช่วงแล้ว โดยอ้างว่าเงินเหล่านั้นเป็นค่าใช้จ่ายของลูกช่วง และโจทก์คงได้รายได้เฉพาะค่าใบอนุญาตทำไม้ตามสัมปทานเท่านั้นไม่ได้
ประมวลรัษฎากร มาตรา 40 (3) และ (8) เป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับเงินได้บุคคลธรรมดา ไม่เกี่ยวกับเงินได้นิติบุคคลดังเช่นกรณีของโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ว่า จำเลยไม่มีอำนาจให้โจทก์เสียเงินเพิ่มตามมาตรา 22 เพราะจำเลยเปลี่ยนรายได้ของโจทก์และประเมินใหม่แล้วจะเรียกเงินเพิ่มจากโจทก์ไม่ได้ แต่โจทก์มิได้อุทธรณ์ความข้อนี้ไว้ต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์และไม่ได้กล่าวอ้างไว้ในคำฟ้อง ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย
อายุความตามคำฟ้องแตกต่างกับอายุความตามที่โจทก์อุทธรณ์ ปัญหาตามอุทธรณ์ของโจทก์จึงเป็นข้อที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้น ต้องห้ามอุทธรณ์ตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา 225

 

ปรับปรุงล่าสุด: 31-01-2021