กรมสรรพากร

ประเด็นที่ต้องวินิจฉัย หนังสือแจ้งการประเมินภาษีของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์เป็นคำสั่งทางปกครอง ตาม พ.ร.บ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง มาตรา 37 จึงต้องมีเหตุผล ข้อเท็จจริง ข้อกฎหมายที่อ้างอิง ข้อพิจารณาและข้อสนับสนุนในการใช้ดุลพินิจ หากไม่มีย่อมขัดต่อบทบัญญัติในมาตรา 37 หนังสือแจ้งการประเมินภาษีและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ ซึ่งไม่ปรากฏข้อเท็จจริงรายละเอียดและเหตุผลว่าโจทก์เสียภาษีไว้ไม่ถูกต้องอย่างไร จึงขัดต่อมาตรา 37 แม้ประมวลรัษฎากรมาตรา 19 ถึง 21 จะได้กำหนดวิธีการประเมินภาษีอากรไว้โดยมิได้บังคับว่าจะต้องให้เหตุผลไว้ก็ตาม แต่เมื่อ พ.ร.บ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 มาตรา 37 วางหลักเกณฑ์ในการออกคำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือว่าต้องมีเหตุผลแล้วหากมีกฎหมายใดที่บัญญัติถึงวิธีปฏิบัติฯ ซึ่งรวมถึงบทบัญญัติตามประมวลรัษฎากรมาตรา 19 ถึง 21 และมาตรา 34 จะต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามที่กำหนดใน พ.ร.บ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 ซึ่งตามประมวลรัษฎากรมาตรา 19 ถึง 21 และมาตรา 34 เป็นบทกฎหมายเฉพาะ แต่มีหลักเกณฑ์ที่ประกันความเป็นธรรมหรือมีมาตรฐานในการปฏิบัติราชการต่ำกว่าหลักเกณฑ์ที่กำหนดใน พ.ร.บ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 มาตรา 37 ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์ขั้นต่ำอยู่แล้ว ถือว่าไม่ชอบด้วยกฎหมาย