เมนูปิด

คำพิพากษาฎีกาที่7219/2552 
บริษัท ศิริอนันต์เจริญค้าไม้ จำกัดโจทก์
กรมสรรพากรจำเลย
เรื่อง คดีเป็นฟ้องซ้ำหรือไม่
กฎหมายที่เกี่ยวข้องพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 29
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 145 มาตรา 29
คดีก่อนถึงที่สุดตามคำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลาง เป็นคดีที่บริษัท จ.เป็นโจทก์ฟ้องคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์เป็นจำเลย ขอให้เพิกถอนหนังสือแจ้งการประเมินภาษีมูลค่าเพิ่มของเจ้าพนักงานประเมินและเพิกถอนคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ และขอให้งดหรือลดเบี้ยปรับ โดยยกข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาว่า การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ไม่ชอบ จำเลยทั้งสามในคดีดังกล่าวให้การต่อสู้ว่า การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ถูกต้องและชอบด้วยกฎหมายแล้วขอให้ยกฟ้องคดีจึงมีประเด็นพิพาทว่า การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ถูกต้องและชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ และเป็นประเด็นที่ศาลภาษีอากรกลางในคดีดังกล่าวได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดให้ยกฟ้องแล้ว เป็นคดีหมายเลขดำที่ 146/2545 คดีหมายเลขแดงที่ 102/2546 ของศาลภาษีอากรกลาง ส่วนคดีนี้แม้กรมสรรพากรจะนำหนี้ภาษีอากรค้างในคดีดังกล่าวมาฟ้องบริษัท จ. ให้รับผิด แต่คำฟ้องของกรมสรรพากรยกข้ออ้างซึ่งอาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาว่า หนี้ภาษีอากรที่บริษัท จ. เป็นหนี้อยู่แก่กรมสรรพากรในคดีดังกล่าวนั้น บริษัท จ. มิได้ชำระแก่กรมสรรพากรโดยครบถ้วน กรมสรรพากรทวงถามให้บริษัท จ. ชำระแล้ว บริษัท จ. เพิกเฉย กลับจดทะเบียนเลิกบริษัทและจดทะเบียนเสร็จการชำระบัญชีโดยทราบอยู่แล้วว่ายังเป็นหนี้ภาษีอากรต่อกรมสรรพากร เป็นคำฟ้องที่สภาพแห่งข้อหา และข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาที่เกิดขึ้นใหม่จากการไม่ยอมชำระหนี้ของบริษัท จ. และเป็นเรื่องที่บริษัท จ. โต้แย้งสิทธิของกรมสรรพากรภายหลังคดีถึงที่สุดตามคำพิพากษาศาลภาษีอากรกลางว่าการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ชอบแล้ว ฟ้องของกรมสรรพากรจึงไม่เป็นการฟ้องซ้ำ
สำหรับประเด็นข้อพิพาทอื่น ๆ ตามคำให้การต่อสู้คดีของบริษัท จ. ล้วนเป็นข้อต่อสู้ที่เกี่ยวกับการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ทั้งสิ้น ซึ่งคำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลางอันถึงที่สุดย่อมมีผลผูกพันบริษัท จ. ซึ่งเป็นคู่ความในคดีนั้น ตามมาตรา 145 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ประกอบมาตรา 29 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรกลางและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พงศ.2528 บริษัท จ. จึงไม่อาจรื้อฟื้นข้อโต้แย้งเกี่ยวกับการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ดังกล่าวได้อีก เมื่อคำให้การต่อสู้คดีของบริษัท จ. ล้วนเป็นข้อต่อสู้เกี่ยวกับการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ทั้งสิ้น การที่บริษัท จ. ไม่มีสิทธิยกข้อต่อสู้กรมสรรพากรในคดีนี้ จึงไม่ก่อให้เกิดเป็นประเด็นแห่งคดีที่บริษัทฯ จะโต้เถียงให้ฟังแปรเปลี่ยนไปเป็นประการอื่นได้

 

ปรับปรุงล่าสุด: 13-02-2021