เมนูปิด

คำพิพากษาฎีกาที่8700/2553 
บริษัท พรสันติ จำกัดโจทก์
กรมสรรพากรจำเลย
เรื่อง ภาษีอากร
กฎหมายที่เกี่ยวข้องพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 25
จำเลยมีหนังสือแจ้งการประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะแก่โจทก์ 15 เดือนภาษี แต่ละเดือนภาษีถือเป็น 1 ข้อหา ซึ่งแต่ละข้อหามีทุนทรัพย์พิพาทไม่เกิน 50,000.- บาท จึงต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงตามมาตรา 25 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528 กรณีคำสั่งทางปกครองที่ต้องทำเป็นหนังสือจะต้องแสดงเหตุผลตามมาตรา 37 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 หรือไม่นั้น ต้องพิจารณาถึงกรณีอันเป็นเหตุให้คำสั่งทางปกครองที่ทำเป็นหนังสือไม่ต้องแสดงเหตุผลดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 37 วรรคสาม (1) ถึง (4) ประกอบด้วย เมื่อพิจารณากรณีตาม (2) ที่ว่าเหตุผลนั้นรู้กันอยู่แล้วโดยไม่จำเป็นต้องระบุอีก ย่อมเป็นปัญหาในข้อเท็จจริง ที่โจทก์อุทธรณ์ประเด็นเรื่องโจทก์ขายอสังหาริมทรัพย์ที่พิพาทในราคาต่ำกว่าราคาตลาดและโดยและไม่มีเหตุผลอันสมควรหรือไม่เพียงใด โดยมีการโต้เถียงว่าราคาตลาดหรือรายรับของโจทก์ต้องเป็นราคาใด และราคาประเมินทุนทรัพย์เพื่อเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจดทะเบียนและนิติกรรมตามประมวลกฎหมายที่ดินเป็นราคาตลาดถือได้ว่าเป็นรายรับหรือไม่นั้น เป็นปัญหาในข้อเท็จจริง และที่โจทก์อุทธรณ์ว่า กรณีของโจทก์เจ้าพนักงานประเมินได้ประเมินในประเด็นว่า โจทก์ยื่นรายรับจากการขายอสังหาริมทรัพย์ไว้ไม่ครบถ้วนถูกต้อง โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 91/15 (2) และ 91/16 (2) แห่งประมวลรัษฎากร แต่คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ไปพิจารณาเพิ่มเติมในประเด็นเจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจกำหนดราคาตลาดในวันที่โอน ตามมาตรา 91/16 (6) แห่งประมวลรัษฎากร คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ในประเด็นนี้ เป็นการวินิจฉัยโดยไม่มีอำนาจ และการประเมินของเจ้าพนักงานโดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 91/15 (2) และ 91/16 (2) แห่งประมวลรัษฎากร แม้ว่าเจ้าพนักงานประเมินจะใช้อำนาจประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะได้ แต้ต้องเป็นกรณีที่เจ้าพนักงานประเมินมีหลักฐานแสดงว่าผู้มีหน้าที่เสียภาษียื่นแบบแสดงรายการไม่ถูกต้อง หรือมีข้อพิพาทจนทำให้จำนวนภาษีที่ต้องเสียคลาดเคลื่อนไปเท่านั้น โดยจะต้องปรากฎข้อเท็จจริงเป็นที่ยุติเสียก่อนว่าผู้ถูกประเมินมีรายรับเกินกว่าที่ยื่นรายการไว้ จะถือเอาว่าเมื่อเจ้าพนักงานประเมินเห็นว่าราคาประเมินทุนทรัพย์ของอาคารชุดเป็นราคาปานกลางที่กรมที่ดินกำหนดเป็นราคาที่ประกาศให้ทราบโดยทั่วไป ผู้ซื้อ ผู้ขาย ยอมรับในขณะจดทะเบียนโอน ถือว่าเป็นราคาที่ซื้อขายโดยทั่วไป จึงถือเป็นราคาตลาด และถือว่าเป็นรายรับที่ต้องนำมาเสียภาษีหาได้ไม่นั้น เป็นการอุทธรณ์ในปัญหาจ้อเท็จจริงสู่ปัญหาข้อกฎหมาย และกรณีมีเหตุสมควรงดหรือลดเบี้ยปรับและเงินเพิ่มให้แก่โจทก์หรือไม่ เป็นการโต้เถียงดุลพินิจของศาล ภาษีอากรกลางอันเป็นปัญหาข้อเท็จจริง อุทธรณ์ของโจทก์ล้วนเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อทุนทรัพย์ที่พิพาทในแต่ละเดือนภาษีไม่เกิน 50,000.-บาท จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์ตามมาตรา 25 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528

 

ปรับปรุงล่าสุด: 13-02-2021