สินค้าโพลีไวนิล อาซิเตท ลาเท็กซ์ ที่โจทก์ผลิตนั้น แม้ไม่ใช่กาว แต่ก็เป็นสินค้าอันมีลักษณะทำนองเดียวกับกาว ตามบัญชีที่ 1 หมวด 5 เครื่องมือ เครื่องใช้ ของใช้ (26) แห่งบัญชีท้าย พระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการลดอัตราภาษีและยกเว้นภาษีการค้า (ฉบับที่ 54) พ.ศ. 2527 ข้อเท็จจริงปรากฏว่าสินค้าที่โจทก์ผลิตนั้นลูกค้าสามารถนำไปใช้ได้ทันทีโดยไม่ต้องผสมกับวัสดุอื่นอีก จึงแสดงว่าโจทก์ผลิตสินค้าที่ใช้ในการอุตสาหกรรมแล้วยังได้ผลิตสินค้าสำเร็จรูปจำหน่ายอีกด้วย เมื่อสินค้าสำเร็จรูปที่โจทก์ผลิตจึงต้องเสียภาษีการค้าตามกฎหมายไม่ได้รับการยกเว้นหรือลดอัตราภาษีการค้าตามที่บัญญัติไว้ในพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) ส่วนสินค้าโพลีไวนิล อาซิเตท ลาเท็กซ์ ที่ผลิตเพื่อเป็นวัตถุดิบในการประกอบอตุสาหกรรมนั้นเป็นสินค้าที่มิได้ระบุไว้ในบัญชีท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) และเมื่อผลิตในราชอาณาจักรทั้งเป็นสินค้าตามประเภทการค้า 1 ชนิด 1 (ก) ของบัญชีอัตราภาษีการค้าท้ายหมวด 4 ลักษณะ 2 แห่งประมวลรัษฎากรแล้ว โจทก์ย่อมได้รับการยกเว้นภาษีการค้า
รายรับที่โจทก์ใช้คำนวณภาษีการค้าเป็นรายรับที่โจทก์ขายสินค้าให้กับลูกค้าที่ซื้อไปใช้ในการอุตสาหกรรม โจทก์ไม่มีหน้าที่ต้องเสียภาษีการค้า เมื่อจำเลยนำสืบหักล้างไม่ได้จำเลยจึงต้องคืนภาษีการค้าที่รับชำระไว้ทั้งหมดให้โจทก์