:       เมื่อปี พ.ศ. 2538 นาย ส. ได้กู้ยืมเงินจากธนาคารฯ โดยนำที่ดิน น.ส.3 ก จังหวัดสงขลา เนื้อที่ดินประมาณ 30 ไร่ 1 งาน 30 ตารางวา ของนาย อ. ผู้เป็นบิดาไปจดทะเบียนค้ำประกันหนี้ดังกล่าว ต่อมาในปี พ.ศ. 2543 นาย อ. ได้เสียชีวิต นาย ส. ได้ดำเนินการขอรับมรดกแต่ยังไม่แล้วเสร็จ จนถึงปี พ.ศ. 2545 นาย ส. ได้ดำเนินการปรับปรุงโครงสร้างหนี้ครั้งแรกพร้อมกับการจดทะเบียนรับโอนมรดก ซึ่งในขณะจดทะเบียนรับโอนมรดกนาย ส. ได้ไถ่ถอนจำนองแล้ว และนาย ส. ได้นำที่ดินแปลงซึ่งตกเป็นกรรมสิทธิ์ของนาย ส. ในฐานะผู้รับมรดกไปจดทะเบียนจำนองกับธนาคารฯ เพื่อประกันหนี้ตามสัญญากู้ฉบับเดิม ในขณะที่มีการไถ่ถอนจำนองนาย ส. ไม่ได้ชำระหนี้ให้ธนาคารฯ ต่อมาธนาคารฯ ได้ทำสัญญาปรับปรุงโครงสร้างหนี้กับนาย ส. อีกครั้ง จากนั้นนาย ส. ได้นำที่ดินดังกล่าวไปขายให้แก่นางอรอนงค์ แซ่กี่ เพื่อนำเงินไปชำระหนี้ให้ธนาคารฯ ภายในปี 2548

:       นาย ส. ได้กู้ยืมเงินจากธนาคารฯ โดยนำที่ดินของนาย อ. (บิดา) จำนองค้ำประกันหนี้ดังกล่าวในปี พ.ศ. 2538 ต่อมาในปี พ.ศ. 2543 นาย อ. ได้เสียชีวิต นาย ส. ได้ทำสัญญาปรับปรุงโครงสร้างหนี้ครั้งแรกพร้อมทั้งจดทะเบียนรับโอนมรดกระหว่างจำนอง ไถ่ถอนจำนองจากธนาคารฯ และจำนองเป็นประกันกับธนาคารฯ ในวันที่ 30 กันยายน 2545 ในปี พ.ศ. 2548 นาย ส. ได้ทำสัญญาปรับปรุงโครงสร้างหนี้อีกครั้ง จากนั้นได้นำที่ดินดังกล่าวไปขายให้นาง น. เพื่อนำมาชำระหนี้ให้แก่ธนาคารฯ กรณีดังกล่าวเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์ที่นาย ส. นำมาจำนองเป็นประกันหนี้ของธนาคารฯ หลังวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543 จึงไม่ได้รับยกเว้นภาษีเงินได้ ภาษีธุรกิจเฉพาะ และอากรแสตมป์ สำหรับการโอนอสังหาริมทรัพย์ และการกระทำตราสารตามมาตรา 9 แห่งพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 433) พ.ศ. 2548