| เลขที่หนังสือ | : กค 0811/31963 |
| วันที่ | : 16 สิงหาคม 2543 |
| เรื่อง | : ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีเงินที่ลูกจ้างได้รับจากการที่ลูกจ้างขอลาออกและนายจ้างเลิกจ้างในขณะเดียวกัน |
| ข้อกฎหมาย | : มาตรา 42(17) |
| ข้อหารือ | : บริษัทฯ ประสบปัญหาขาดทุนเนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำของประเทศ จึงได้ปรับปรุง โครงสร้างการบริหารงานโดยการเลิกจ้างพนักงานในปี 2541 โดยในหนังสือบอกกล่าวการเลิกจ้างได้มี ส่วนที่เป็นหนังสือลาออกจากการเป็นพนักงาน และ ส่วนที่เป็นหนังสือเลิกจ้าง เพื่อให้สิทธิพนักงานที่ จะเลือกลงชื่อในส่วนใดก็ได้ และบริษัทฯ ก็ได้จ่ายเงินตามหลักเกณฑ์ค่าชดเชยตามกฎหมายแรงงานให้แก่ พนักงานผู้นั้น บริษัทฯ จึงหารือว่า กรณีพนักงานลงลายมือชื่อขอลาออกแต่ไม่ลงลายมือชื่อรับทราบการถูก เลิกจ้างจะได้รับสิทธิยกเว้นภาษีสำหรับค่าชดเชยที่ได้รับตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 217 (พ.ศ. 2542) ออกตามความในประมวลรัษฎากรว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากรหรือไม่ |
| แนววินิจฉัย | : กรณีที่บริษัทฯ เลิกจ้างและพนักงานได้แสดงเจตนาขอลาออกด้วยนั้น แม้บริษัทฯ จะได้จ่าย เงินให้แก่พนักงานตามหลักเกณฑ์เงินชดเชยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 แต่เงิน จำนวนดังกล่าวไม่ถือเป็นเงินชดเชยการเลิกจ้างตามมาตรา 118 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 แต่ถือเป็นเงินที่นายจ้างจ่ายเพื่อช่วยเหลือหรือเงินตอบแทนการทำงานที่เป็นประโยชน์แก่ ลูกจ้าง พนักงานผู้นั้นจึงไม่ได้รับยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาตามข้อ 2(51) แห่งกฎกระทรวง ฉบับที่ 126 (พ.ศ. 2509) ออกตามความในประมวลรัษฎากรว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดย กฎกระทรวง ฉบับที่ 217 (พ.ศ. 2542) ออกตามความในประมวลรัษฎากรว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร แต่อย่างใด |
| เลขตู้ | : 63/27798 |